Mabuhay!
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
17 Oktober 2014 | Filipijnen, Manilla
Mabuhay!
Al weer bijna een maand geleden bracht een achttien uur durende reis mij naar de tropische Filipijnen. En tropisch is het hier zeker, atijd warm en ook de stortregens ontbreken niet. Toen ik aankwam was er een tyfoon in het gebied van het weeshuis waar ik nu werk, dus daardoor kon ik dat niet gelijk bereiken. De eerste twee dagen ben ik dus in een hostel in Manila verbleven en naar dat hostel ga ik in de weekenden terug.
Cottolengo Filipino is een weeshuis voor gehandicapte en verstoten kinderen. Een aantal kinderen komen hier voor dagbesteding en 40 anderen wonen hier. Slechts dertien behoren tot de functionele groep(met bijvoorbeeld het syndroom van down). Op het begin viel het me hier wel een beetje tegen. Het eten vind ik niet echt geweldig (eigenlijk altijd rijst met iets waarvan ik niet goed weet wat het is), maar koken voor meer dan 40 man lijkt me ook moeilijk en de kinderen vinden het gelukkig wel lekker! Daarnaast had ik het gevoel dat ik hier niet zo veel kan doen. Ik geef ‘s ochtends een aerobics/dansles en af en toe het spelen we een potje badminton. Daarnaast moet ik de kinderen iets leren, maar de communicatie is lastig, want het niveau van de kinderen is laag en er spreekt maar 1 kind engels. De anderen spreken Tagalog, soms maar een paar woorden en sommigen zelfs helemaal niet. Deze kinderen zitten de hele dag in hun rolstoel en kan ik alleen helpen door ze eten te geven. Gelukkig komen er vaak studenten of een bedrijf op bezoek en dat is een waar feest. Er worden vaak giften en eten meegenomen en er wordt altijd muziek gedraaid waarop de kinderen, die dat kunnen, dansen. Gangnamstyle en Gentleman zijn favoriet! Inmiddels begin ik hier wel te wennen en leer je de kinderen toch steeds iets beter kennen.
In het hostel in Manila zitten een aantal andere vrijwilligers die via Aiesec werken en met hun trek ik in de weekenden op. Het is gemakkelijk dat we door Aiesec meteen contact hebben met de locals. Ze proberen leuke tripjes voor ons te plannen en willen constant weten of ik veilig ben. Na een schuimparty (6euro, inclusief gratis drank en water pistooltjes met verf!) vond mijn buddy het niet veilig om mij een taxi te laten nemen naar het hostel, dus logeerde ik in het klein maar fijne huisje van haar ouders. Heel leuk om op die manier het echte Filipijnse leven te ervaren. Het is wel een omschakeling om me in de verkeerschaos van Manila te begeven. Het lijkt wel alsof er geen regels zijn voor verkeer en oversteken moet je afdwingen. In de jeepney, UV express, MRT en tricycle zit je gegarandeerd lekker opgepropt op de aziaten, want buitelanders zie je hier niet veel. Vaak levert dat ook wel weer leuke gesprekken op, zo vroeg iemand me al eens: ‘Are you related to Peter Pan or Tinkerbel?’ Maar nee, ik ben nog nooit in Neverland geweest. Het is wel altijd oppassen op je spullen en met name in de metro, waar altijd zoveel mogelijk mensen in gaan als maar kan. Wel fijn dat ik hier oprecht heel erg lang ben en dus boven iedereen uittoren. Na de eerste twee weken waren we toch wel toe aan een vakantie, dus hebben we 4 dagen de toerist uitgehangen op een van de 7107 eilanden, Boracay. Hoewel ik het natuurlijk niet kon laten enorm te verbranden (en vervolgens tandpasta voor after sun aan te zien) was het toch geweldig! We hebben onder andere een kleine Island hopping tour gedaan, waarbij we konden cliff diven en snorkelen. In Manila gaan we altijd uiteten, want het is goedkoop en koken kunnen we niet in het hostel. We hebben al heel wat typische Filipijnse dingen geprobeerd, zoals Sisig, Adobo en Isaw, wat allemaal heel erg lekker is. Balut staat op mijn bucket list, al denk ik toch niet dat ik dat uiteindelijk durf..
Dit verhaal wordt veel te lang, dus ik zal stoppen voor nu, tot snel!
Liefs Lisanne
Al weer bijna een maand geleden bracht een achttien uur durende reis mij naar de tropische Filipijnen. En tropisch is het hier zeker, atijd warm en ook de stortregens ontbreken niet. Toen ik aankwam was er een tyfoon in het gebied van het weeshuis waar ik nu werk, dus daardoor kon ik dat niet gelijk bereiken. De eerste twee dagen ben ik dus in een hostel in Manila verbleven en naar dat hostel ga ik in de weekenden terug.
Cottolengo Filipino is een weeshuis voor gehandicapte en verstoten kinderen. Een aantal kinderen komen hier voor dagbesteding en 40 anderen wonen hier. Slechts dertien behoren tot de functionele groep(met bijvoorbeeld het syndroom van down). Op het begin viel het me hier wel een beetje tegen. Het eten vind ik niet echt geweldig (eigenlijk altijd rijst met iets waarvan ik niet goed weet wat het is), maar koken voor meer dan 40 man lijkt me ook moeilijk en de kinderen vinden het gelukkig wel lekker! Daarnaast had ik het gevoel dat ik hier niet zo veel kan doen. Ik geef ‘s ochtends een aerobics/dansles en af en toe het spelen we een potje badminton. Daarnaast moet ik de kinderen iets leren, maar de communicatie is lastig, want het niveau van de kinderen is laag en er spreekt maar 1 kind engels. De anderen spreken Tagalog, soms maar een paar woorden en sommigen zelfs helemaal niet. Deze kinderen zitten de hele dag in hun rolstoel en kan ik alleen helpen door ze eten te geven. Gelukkig komen er vaak studenten of een bedrijf op bezoek en dat is een waar feest. Er worden vaak giften en eten meegenomen en er wordt altijd muziek gedraaid waarop de kinderen, die dat kunnen, dansen. Gangnamstyle en Gentleman zijn favoriet! Inmiddels begin ik hier wel te wennen en leer je de kinderen toch steeds iets beter kennen.
In het hostel in Manila zitten een aantal andere vrijwilligers die via Aiesec werken en met hun trek ik in de weekenden op. Het is gemakkelijk dat we door Aiesec meteen contact hebben met de locals. Ze proberen leuke tripjes voor ons te plannen en willen constant weten of ik veilig ben. Na een schuimparty (6euro, inclusief gratis drank en water pistooltjes met verf!) vond mijn buddy het niet veilig om mij een taxi te laten nemen naar het hostel, dus logeerde ik in het klein maar fijne huisje van haar ouders. Heel leuk om op die manier het echte Filipijnse leven te ervaren. Het is wel een omschakeling om me in de verkeerschaos van Manila te begeven. Het lijkt wel alsof er geen regels zijn voor verkeer en oversteken moet je afdwingen. In de jeepney, UV express, MRT en tricycle zit je gegarandeerd lekker opgepropt op de aziaten, want buitelanders zie je hier niet veel. Vaak levert dat ook wel weer leuke gesprekken op, zo vroeg iemand me al eens: ‘Are you related to Peter Pan or Tinkerbel?’ Maar nee, ik ben nog nooit in Neverland geweest. Het is wel altijd oppassen op je spullen en met name in de metro, waar altijd zoveel mogelijk mensen in gaan als maar kan. Wel fijn dat ik hier oprecht heel erg lang ben en dus boven iedereen uittoren. Na de eerste twee weken waren we toch wel toe aan een vakantie, dus hebben we 4 dagen de toerist uitgehangen op een van de 7107 eilanden, Boracay. Hoewel ik het natuurlijk niet kon laten enorm te verbranden (en vervolgens tandpasta voor after sun aan te zien) was het toch geweldig! We hebben onder andere een kleine Island hopping tour gedaan, waarbij we konden cliff diven en snorkelen. In Manila gaan we altijd uiteten, want het is goedkoop en koken kunnen we niet in het hostel. We hebben al heel wat typische Filipijnse dingen geprobeerd, zoals Sisig, Adobo en Isaw, wat allemaal heel erg lekker is. Balut staat op mijn bucket list, al denk ik toch niet dat ik dat uiteindelijk durf..
Dit verhaal wordt veel te lang, dus ik zal stoppen voor nu, tot snel!
Liefs Lisanne
-
17 Oktober 2014 - 08:35
Carien:
Hey Lisanne,
Leuk om een verhaal van je te lezen!
Heel veel succes in het kindertehuis en geniet van deze reis!
Liefs Carien -
17 Oktober 2014 - 09:21
Joke:
Hallo Lisanne, wat leuk om je verslag te lezen!
Fijn dat je het naar je zin hebt. Nog een hele fijne tijd in de philipijnen.
Geniet van deze tijd!!
Liefs oom Teun en tante Joke -
17 Oktober 2014 - 10:03
Mirthe:
Leuk om te lezen Lisanne! :) En inderdaad, geniet van je tijd daar! -
17 Oktober 2014 - 11:07
Desiree:
Erg leuk om te lezen Lisanne! Je beschrijft het ook allemaal zo gezellig!
Geniet maar lekker! Liefs uit Nijverdal -
17 Oktober 2014 - 12:32
Annet Kelder:
Hallo Lisanne, wat een leuk verslag, mooi om te lezen.
Geniet nog even van je tijd daar!!!
Groeten van de hele familie. -
17 Oktober 2014 - 19:16
Jan Verbruggen:
Hallo Lisanne, leuk om te lezen hoe je op de Filipijnen je tijd doorbrengt. Ik kan me voorstellen dat dit goed bevalt. Je maakt een hoop mee. Geniet er van!! Groetjes uit Barneveld, ook van Nel, Jan. -
17 Oktober 2014 - 23:25
Jasper En Sanne:
Hoi Lisanne!
Wat een leuk verhaal, maar vooral ook leuk om foto's te zien
van de plekken waar je bent geweest. Ook van de Aerobics les
natuurlijk, wij doen graag mee op afstand!
Ik zou Balut pas eten vlak voordat je naar huis gaat, straks wordt je er nog ziek van! ;)
Groetjes van Jasper en Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
